دید و بازدید

آقا یک سکۀ نقره صاحب‌الزمان، که هرگز خرج نمی‌شد و فقط باید ته جیب یا بیخ کیسه بماند، به‌عنوان دشت اول سال به من داده بود. من هم آن را یواشکی در دست فقیر کوری که دم منزل آقا سوز و بیز می‌کرد و روز عیدی کسی به او محلی نمی‌گذاشت، گذاشتم و در رفتم. حتماً خیال می‌کرد یک قرانی نقره است.